Wel zal er straks een vrouw op nummer twee op de kandidatenlijst staan. Traditie bij de PvdA. Maar als de nummer één wegvalt, is het nooit de vrouwelijke nummer twee die het overneemt.

Toen Wouter Bos terugtrad, ging de scepter niet over naar Nebahat Albayrak. Toen Cohen ten val kwam, zag je hetzelfde gebeuren. Nu staat Jetta Klijnsma op twee. Kreeg zij een belangrijke, grote ministerspost? Nee, een onzichtbaar staatssecretariaat. De vrouw op twee is bij de PvdA dus gewoon een excuustruus.

Dommer dan dom
Het is sowieso treurig gesteld met de vrouwen in de politiek. Bij de komende verkiezingen zal alleen de Partij voor de Dieren een vrouwelijke leider naar voren schuiven: Marianne Thieme. Bij de grote debatten zien we louter veertigers en vijftigers in grijze pakken en rode dassen (omdat dat zo krachtig staat). Op alle lijsten staat de vrouw op twee. Dat wel.

Maar behalve Edith Schippers, lijken al die vrouwen daar te staan om de vrouwelijke stem binnen te hengelen. Weinig respect voor de vrouw dus. Geert Wilders noemt zijn nummer twee, Fleur Agema, zelfs ‘dommer dan dom’.

Kennelijk stond Fleur dus niet al die jaren op twee omdat de grote blonde leider haar zo goed vond. Maar ook bij alle andere partijen, van links tot rechts, is het niet de bedoeling dat zij het ook van de sterke man overnemen als die struikelt.

Hoewel Nederland volgens Edith Schippers toch de gaafste cultuur heeft als het om vrouwenrechten gaat, lukt het zelden die vrouw echt een belangrijkere positie te geven.

Van progressieve partijen verwacht je meer. Want waarom lukt het de conservatieve partijen in het buitenland wel? Angela Merkel en Theresa May bewijzen dat je in rechtse bolwerken wel kunt doorbreken. Pakistan en India hebben vrouwelijke premiers mogen begroeten.

Teringzooi
Is het ingebakken bescheidenheid? Worden ze tegengehouden door de bokito’s? Het zal allebei waar zijn. Treurig is het wel. Want in een verharde wereld hebben we vrouwen nodig. Hebben wij mannen er niet een teringzooi van gemaakt?

Het zou goed zijn als alle vrouwen beseffen dat we ze nodig hebben. Niet alleen in de politiek, maar ook in de grote bedrijven en in de bepalende instituten. Het is bewezen dat bedrijven succesvoller zijn als hun directie divers is.

Dat geldt ook voor een partij, voor een land. Het rondtrutten moet over zijn. Ik stem namelijk graag op een vrouw, maar ben altijd teleurgesteld dat ze daarna niks meer voorstelt.

Deze column verscheen eerder in Het Parool