22 May 2018,
Marcel Duyvestijn
Dit is mijn laatste column voor De Echo. Terwijl ze op de redactie een grote afscheidsenvelop vullen met gouden horloges, geld en diamanten, voel ik me eenzaam, verlaten. Lees Meer
22 May 2018,
Marcel Duyvestijn
Daar staat hij, midden op het fietspad, met de kaart van Amsterdam in zijn hand. Hij kijkt links en rechts. Zijn ogen stralen hulpeloosheid uit. En die verspringen naar angst als er een fietser vlak langs hem rijdt die hem ‘mongool’ noemt. Hij maakt een verontschuldigend handgebaar, maar dan krijgt hij een duw vanachter, gepaard met het woord ‘idioot’. Lees Meer
14 May 2018,
Marcel Duyvestijn
Hij kijkt vaak naar de foto van zijn moeder. Als hij niet kan slapen, praat hij met haar, zonder woorden, zonder geluid, soms alleen een snik van een verdwaalde traan. Maar die slikt hij snel weg. Lees Meer
1 May 2018,
Marcel Duyvestijn
Rappers en criminelen. Dat is dikke mik. Dat stond in een lang stuk in Het Parool. ‘Beiden zien de band als statusverhogend.’ Ze eren elkaar op social media en hangen rond in dure restaurants, waar ze met veel kabaal dure champagneflessen open ploppen, om hun rijkdom te tonen. Lees Meer
7 Feb 2018,
Marcel Duyvestijn
De witte man heeft het moeilijk. Vroeger was hij het mannetje. Het baasje. De Bokito. Maar dat is niet meer zo. Zijn kleur is een probleem. En zijn piemel, waar hij zo graag achteraan loopt. Lees Meer
13 Dec 2017,
Marcel Duyvestijn
Sneeuw. Prima. Maar het zou verwarmd moeten zijn. Zeker, Amsterdam is prachtig. Wit op de bruggen. Wit op de straten. Wit overal. Het vertraagt het tempo, tot het bijna tot stilstand komt. Maar ik heb er niks mee. Lees Meer
8 Dec 2017,
Marcel Duyvestijn
Deze week is hij begonnen, Jozias van Aartsen, als waarnemend burgemeester van Amsterdam. Het blijft een raar idee, iemand anders met de ambtsketen om. Het is vooral ook een realitycheck. Eberhard is er niet meer. Lees Meer
29 Nov 2017,
Marcel Duyvestijn
Als het regent, drukt het leven zwaar op me. De plafonds zijn laag. Ik loop gebukt. In mijn schoenen zit lood, dus vooruit kom ik niet. Fijne gedachten sijpelen langs mijn nekwervels naar beneden en geven me rillingen van kou. Ik praat, maar niemand hoort het. Lees Meer
15 Nov 2017,
Marcel Duyvestijn
Het was 2-0 geworden. Kees en Ahmed dansten op de bank. Marokko gaat naar het WK. Voor de gelegenheid hadden ze allebei het mooie rode shirt met de ster aan. Kees, aanstellerige dandy, die hij nu eenmaal is, had zelfs zijn djellaba aangetrokken. Ahmed had er niks van gezegd. Hij had alleen geknikt, hij wist dat Kees dat voor hem deed. Bij het eindsignaal pakte Kees de champagnefles en opende deze met een sabel. Dat was nog een behoorlijk gedoe, maar uiteindelijk gutste het frisse vocht eruit en mocht Ahmed het opvangen in zijn gillende mond. Lees Meer
8 Nov 2017,
Marcel Duyvestijn
‘Toen zijn we met de borstvoeding gestopt. Dat ging veel beter.’ Twee ME’ers staan bij elkaar, vlakbij de ArenA, na de wedstrijd Ajax-Utrecht. Mannen van middelbare leeftijd schuifelen voorbij, friet en hotdogs in hun handen. Ze zwijgen, Ajax had immers weer belabberd gespeeld. Lees Meer
