De witte man heeft het moeilijk. Vroeger was hij het mannetje. Het baasje. De Bokito. Maar dat is niet meer zo. Zijn kleur is een probleem. En zijn piemel, waar hij zo graag achteraan loopt. Continue reading
Sneeuw. Prima. Maar het zou verwarmd moeten zijn. Zeker, Amsterdam is prachtig. Wit op de bruggen. Wit op de straten. Wit overal. Het vertraagt het tempo, tot het bijna tot stilstand komt. Maar ik heb er niks mee. Continue reading
Deze week is hij begonnen, Jozias van Aartsen, als waarnemend burgemeester van Amsterdam. Het blijft een raar idee, iemand anders met de ambtsketen om. Het is vooral ook een realitycheck. Eberhard is er niet meer. Continue reading
Als het regent, drukt het leven zwaar op me. De plafonds zijn laag. Ik loop gebukt. In mijn schoenen zit lood, dus vooruit kom ik niet. Fijne gedachten sijpelen langs mijn nekwervels naar beneden en geven me rillingen van kou. Ik praat, maar niemand hoort het. Continue reading
Het was 2-0 geworden. Kees en Ahmed dansten op de bank. Marokko gaat naar het WK. Voor de gelegenheid hadden ze allebei het mooie rode shirt met de ster aan. Kees, aanstellerige dandy, die hij nu eenmaal is, had zelfs zijn djellaba aangetrokken. Ahmed had er niks van gezegd. Hij had alleen geknikt, hij wist dat Kees dat voor hem deed. Bij het eindsignaal pakte Kees de champagnefles en opende deze met een sabel. Dat was nog een behoorlijk gedoe, maar uiteindelijk gutste het frisse vocht eruit en mocht Ahmed het opvangen in zijn gillende mond. Continue reading
‘Toen zijn we met de borstvoeding gestopt. Dat ging veel beter.’ Twee ME’ers staan bij elkaar, vlakbij de ArenA, na de wedstrijd Ajax-Utrecht. Mannen van middelbare leeftijd schuifelen voorbij, friet en hotdogs in hun handen. Ze zwijgen, Ajax had immers weer belabberd gespeeld. Continue reading
Burgemeester van der Laan had een ‘geheim programma’. De gemeente wilde met behulp van een vlogger de nog ongerijpte geesten van jonge moslims beïnvloeden. Liefde in plaats van oorlog. Hij had waarschijnlijk in zijn hoofd dat de hangjongere met jihadistische ideeën, na het zien van zo’n vlog, spontaan de schoffel pakt en het onkruid uit het parkje schoffelt, alle voorbijgangers omhelst, terwijl hij ze, met een traan in het oog, het Wilhelmus toezingt. Anti-radicalisering per vlog. Continue reading
Hij zat in het tramhokje zijn nutteloze leven te overdenken. Zijn stok stond tussen zijn benen. Hij leunde er met zijn kin op. Tram 12 zou er nu toch een keer aan moeten komen. Continue reading
Ahmed bezorgde er weleens pizza’s. Nu werd hij aangehouden door iemand die zich journalist noemde. Hij vroeg hoe het binnen was. Of het een puinhoop is? Ahmed keek naar het studentenhuis aan de Kloverniersburgwal en haalde zijn schouders op. ‘Ach. Het is niet zoals bij mijn moeder thuis’, zei hij. Toen deed hij de klep van zijn achterbak dicht en startte zijn scooter om terug te gaan naar de winkel, om nieuwe pizza’s te halen. Continue reading
Niemand houdt meer van elkaar in de Stopera. Roddel en achterklap heersen. Hoe anders was dat op 19 maart, de dag van de verkiezingen, toen vrolijkheid door de gangen denderde. Mijn column voor Het Parool over het vastgelopen coalitieonderhandelingen in Amsterdam Continue reading