Amsterdam Pride in plaats van Gay Pride. We zijn nu met z’n allen trots. Iedereen inclusief. Allemaal dansen. Heerlijk. ‘Bent u lesbisch?’ vroeg een journalist aan een oudere vrouw met grijs krullend haar. ‘Ik?’ Haar gezicht maakte een moeilijke grimas. ‘Ik heb drie mannen gehad.’ Een schaterlach klonk over de gracht. Haar campingstoeltje viel bijna om. Continue reading
De mens. In Zomergasten zagen we de mens Eberhard van der Laan, die zijn favoriete televisieavond mocht samenstellen. Een aardig mens. Een vader. Een voorbeeld. Ik heb zondagavond ademloos zitten kijken. Continue reading
Dylan Groenewegen. In alles Amsterdams. De afgelopen drie weken was hij vaak in beeld. Hij werd derde, daarna tweede en telkens keek hij amper in de camera. Zijn grote haarlok zakte voor zijn ogen, ter bescherming. Verlegenheid? Ik durf het te betwijfelen. Teleurstelling was het, dat uit dat gedrongen lichaam geperst werd. Als hij alle filters weg zou halen, zou hij tegen de interviewer ‘Sodemieter effe op, man’, gezegd hebben, zoals een Amsterdammer dat zegt. Hij keek echter naar zijn schoenen en mompelde iets over de kansen die nog kwamen. Continue reading
Het zijn geen fijne tijden. Agressie. Cynisme. Scheldpartijen. ‘Iedereen heeft tegenwoordig een kort lontje.’ Je hoort dat vaak. Misschien dat het daarom zo heerlijk is om af en toe in een bad van liefde te zitten. Alle berichten over Abdelhak Nouri voelden aan als zo’n bad. Daar had iedereen behoefte aan. Liefde. Mededogen. Empathie. Weg zijn de verschillen. Ineens staat iedereen te klappen voor het ouderlijk huis van de Ajacied. Overal kwamen steunbetuigingen vandaan. Onversneden liefde voor een jongen die in de kracht van zijn leven werd neergesabeld door het noodlot. Continue reading
Ahmed Marcouch wordt eindbaas in Arnhem. Ik vind dat leuk. Niet eens omdat het goed is voor Arnhem. Nee, vooral voor het plaatje. Ahmed met een ketting. Ahmed met een schaar. Met lintjes. Met een bloemetje voor een honderdjarige. En dan die lieve hondenoogjes die je vertellen dat je alles kunt worden, als je maar wilt. Dus ook de modderfokker der modderfokkers. Continue reading
Er komen twee fietsbruggen over het IJ. Het zal tijd worden. En dan nog. Moet je niet een enorme boulevardbrug, midden in het centrum aanleggen? Continue reading
Deze week kiezen PvdA’ers in Amsterdam hun nieuwe leider. Bij D66 hadden ze twee weken geleden Reinier van Dantzig op de troon gezet. Nu staan Marjolijn Moorman, Jeroen van Berkel en Roeland Rengelink klaar om de PvdA te leiden. Ik gun het ze alle drie. Moorman zou de eerste vrouw kunnen worden die de PvdA leidt. En Roeland Rengelink heeft gewoon een hele gave naam, alsof hij met een belletje door de stad loopt. Toch wil ik het nu over Jeroen van Berkel hebben. Continue reading
‘Over de holocaust bestaat geen verschil van mening. Over het slavernijverleden wel.’ Dat zegt Antoin Deul, de directeur van het slavernij-instituut Ninsee in Het Parool. Je moet erover nadenken, maar het klopt. Sowieso is het vreemd dat we pas de laatste jaren meer maken van de herdenking op 1 juli. Continue reading
Alexander Pechtold zou burgemeester van Amsterdam willen worden. Dat gerucht loopt al een tijdje. Dan wordt het weer de kop in gedrukt. En dan duikt het weer op, als een konijn uit z’n holletje. Op zich logisch. Als er een functie nog enig aanzien heeft, dan is het dat van burgemeester. Dat wil Pechtold ook, eindelijk erkenning en applaus. Continue reading
Het meisje in het witte jurkje lacht naar een jongen met een pizzascooter. Zij komt van de groene weilanden. Hij komt uit Allah’s rotsen. Hij lacht ook naar haar. Bij het wegrijden kijkt hij haar indringend aan, met een maan, een zon en veertig sterren in zijn ogen. Hij slingert, raakt bijna een man in een rolstoel en rijdt verder. Het meisje kijkt naar haar witte schoenen. Verlegen. Verleidelijk. Verliefd. Als ik nog eens reïncarneer, word ik een stoeptegel. Al die blozende blikken zou ik bij elkaar schuiven. En dan breekt er wereldvrede uit. Continue reading