Deze winter werd ik aangesproken door een D66-meisje. Blond haar. Grote uilenbril. Groen jasje. Fris en fruitig. ‘Mag ik u een folder aanbieden, meneer?’ Dat wilde ik wel. Ik zou namelijk best op D66 kunnen stemmen. ‘Maar vertel eens waarom’, zei ik. Daar schrok ze van. Ze wilde gewoon haar folder aan me kwijt. Toch kwam ze met een punt. Onderwijs. ‘Voor uw kinderen.’ Ik vroeg wat D66 dan wilde met het onderwijs. ‘Beter onderwijs’, zei ze. Ik wilde haar niet langer kwellen en nam haar foldertje mee. Het is de makke met die partij. Ze willen wel dingen veranderen, maar weten niet precies wat. Lees Meer
Oud-crimineel Steve Brown gaat de politiek in. Hij voorspelt dat hij in Amsterdam vijftig zetels binnensleept. Dat de Gemeenteraad maar 45 zetels telt, maakt niet uit. Aan zijn programma zal het niet liggen. De voormalige drugsdealer wil alle drugs legaliseren. Wie wil dat niet? Hij profileert zich nu als de enige ‘niet-liegende politicus’. Tja. Lees Meer
Twee maanden sluiten vier partijen zich op om een regering te vormen. VVD, CDA, D66 en GroenLinks. Het is de meest logische keuze. Vindt iedereen. Dus, hup aan het werk. Zou je denken. Volgens mij kun je er in drie dagen achter komen of het wat wordt of niet. Maar nee, er moest eerst ‘gesnuffeld’ worden. Dan ‘afgetast’, dan weer een ‘plaspauze’. Als je die woorden leest, zou je denken dat Martin Gaus een betere formateur zou zijn. Lees Meer
Deze week begint het langste en meest voorspelbare theaterstuk van het jaar: De formatie. Toneel voor kleuters. Eerst worden alle onmogelijke coalities onderzocht. Met als enige doel dat wij, het domme volk, zien dat dat niet levensvatbaar is. Het toneelstuk eindigt pas na de zomer, als er schijnbaar zuchtend en puffend een ploeg op het bordes staat. Dat zal bestaan uit VVD, CDA, D66 en GroenLinks. De meest logische keuze. Dat ziet iedereen, maar dat mag je dus niet zeggen. Lees Meer
Iedereen lijkt het erover eens: De politiek is een zooitje. Zakkenvullers. Vriendjespolitiek. Baantjesjagers. Over geen enkele beroepsgroep wordt met zoveel dedain gesproken als over politici. Je zou denken dat je in de Tweede Kamer nog niet dood gevonden wil worden. Maar niets is minder waar. De stoet aan b-acteurs die nu de kieslijsten bestormt, wordt alleen maar groter. Je hoort er tegenwoordig niet meer bij als je niet op een kieslijst staat. Lees Meer
Binnen de PvdA is het goed gebruik je eigen leider publiekelijk te schofferen. Er zijn speciale workshops waar je als PvdA’er leert om van rood vlees gehakt te maken. Ik heb daar zelf altijd graag aan mee gedaan. Job Cohen zal dat beamen. Maar op een gegeven moment word je milder. Dan wil je niet meer afserveren, maar uitserveren. Lees Meer