Kluivert. Patrick. Zelfs ik krijg moederlijke gevoelens als ik hem zie. Voor de zoveelste keer is hij in opspraak. Nu weer omdat hij een enorme schuld heeft bij een goksyndicaat. Continue reading
Patrick Kluivert is pure poëzie
Leave a reply
Dat de multiculturele stad mislukt is
Denk. Bij de verkiezingen scoorden ze in Amsterdam heel goed. In Nieuw-West wisten ze zelfs twintig procent van de stemmen te veroveren. Ik moest altijd lachen om die Denk-boys, met hun trophywife Sylvana, die de partij als een dief in de nacht verliet. Continue reading
De Jessias moet zich niets aantrekken van het ondankbare linksvolk
Deze week begint het langste en meest voorspelbare theaterstuk van het jaar: De formatie. Toneel voor kleuters. Eerst worden alle onmogelijke coalities onderzocht. Met als enige doel dat wij, het domme volk, zien dat dat niet levensvatbaar is. Het toneelstuk eindigt pas na de zomer, als er schijnbaar zuchtend en puffend een ploeg op het bordes staat. Dat zal bestaan uit VVD, CDA, D66 en GroenLinks. De meest logische keuze. Dat ziet iedereen, maar dat mag je dus niet zeggen. Continue reading
Ik ben toch geen Turk
‘Ik ben toch geen Turk.’ Het was mijn antwoord op de vraag van mijn moeder die me een bezem voorhield. Dat was normaal om te zeggen, destijds. Ik was tiener en wist niet beter, zeg ik nu, met schaamte. Continue reading
Van een vluchtelingenkamp naar een huis aan de Prinsengracht
Soms lees je verhalen waar je vrolijk van wordt. Bijvoorbeeld dat van Tarek Karboutli, een Syrische vluchteling. Vorige maand zat hij nog in een overvol vluchtelingenkamp in Griekenland, nu woont hij aan de Prinsengracht en traint hij mee met AFC. Continue reading
Het gogme van Robbie Oudkerk. En of Lodewijk Asscher dat nog kan aanleren
Robbie Oudkerk noemde het gogme. Prachtig Jiddisch woord. Hij bedoelde ermee dat je een baasje bent, sluw bent, dat je met een kwinkslag de ander wegspeelt. Maar ook met lef. Met authenticiteit. Robbie had dat. Het bracht hem ver. Maar daarna viel hij diep. Want dat hoort er ook bij. Continue reading
Besef wat je hebt
Het valt niet mee, die eerste maand met Donald Trump. De man is dus echt gek. Hij verzint aanslagen, ondermijnt de rechtstaat en is nog steeds bezig met het opeisen van zijn eigen overwinning. Zelfs als je knetterrechts bent, ga je nu achter je oren krabben. Hoewel mijn voorspellingen zelden uitkomen – ik dacht dat die clown in zijn eigen toren het nooit zou halen- denk ik dat hij nog voor de zomer aftreedt, omdat het veel te gevaarlijk wordt. We hebben het namelijk niet over de burgemeester van Appelscha. Donald Trump is de machtigste man ter wereld, iemand met nucleaire codes. Continue reading
De vergeten Hero
Dat kiezen moet heel anders. Echt. Ik heb het vaker gezegd. Nu mogen we maar op één kandidaat, van één partij stemmen. Dat is onbevredigend. Ik wil namelijk ook stemmen op een (mogelijke) coalitie. Maar daarna wil ik ook iemand echt kunnen wegstemmen. Wilders bijvoorbeeld. Of juist andersom, dat je op iemand stemt, waar je het niet mee eens bent, maar dat je hem of haar toch graag in zo’n paarse zetel ziet. Continue reading
Vertel eens je eigen verhaal, politici (Volkskrant)
‘U gelooft Rutte toch niet op zijn blauwe ogen’, schamperde de PvdA toen de premier in Buitenhof de PVV uitsloot. Er is de sociaaldemocraten alles aan gelegen om hun huidige coalitiepartner zwart te maken. Lodewijk Asscher vond zelfs dat Rutte een ‘slap aftreksel van een populist’ is. Dat slikte hij vervolgens weer in –‘dat had ik niet moeten zeggen’, maar dat deed hij dan weer vooral om het nog een keer te kunnen zeggen, zodat u denkt: het zal toch enigszins waar zijn. Continue reading
We laten het wel gebeuren
Onschuldige verhalen van Remco Campert over het doen van boodschappen. Ik lees ze steeds vaker. In die boodschappentas vind ik de ontspanning. Alles zit erin. Kleine liefde. Kipfilet. Krieltjes. Knoflook. Wat er niet in zit, is de islam. Continue reading